Standard rasy według FCI nr 98
Historia rasy: współczesny wyżeł niemiecki szorstkowłosy bardzo się odróżnia od starego typu. Wygląd zewnętrzny psa jest bardzo podobny do gryfonika, i to nie zwykła współbieżność, krzyżowanie niemieckich legawczyków z gryfonami często praktykowane i wcześniej. Bardziej wąska długa kufa dziedziczona jest od owczarka niemieckiego. Starając się precyzyjniej scharakteryzować w tytule rodzaj sierści tego wyżła, selekcjonerzy nie doszli do jedynego wniosku. Straubhaar, stichelhaar - te nazwy przyszły do nas z przeszłości. Często stichelhaar rejestruje się jako draathaar, ponieważ różnice między tymi rasami praktycznie niewidoczne.
Kraj pochodzenia: Niemcy.
Wygląd ogólny: wyżeł to pies o szlachetnym wyglądzie, o sztywnej sierści, która zapewnia doskonałą ochronę skóry. Uważny wzrok, pełen energii. Ruchy potężne, płynne, harmonijne.
Wysokość i masa: psy powinny osiągać od 56 do 65 centymetrów wysokości w kłębie. Dorosłe psy osiągają ok. 20 kilogramów.
Szata: włos drutopodobny, szorstki, przylegający i gęsty. Sierść okrywowa ma długość ok. 2-4 cm, wodoodporny gęsty podszerstek. Sylwetka nie musi się psuć wydłużoną sierścią. Podszerstek nie wymaga trymowania (o ile sierść ma prawidłową strukturę); zapewnia ochronę przed najtrudniejszymi warunkami pogodowymi. Włos krótszy, ale gęsty na dolnej części kończyn oraz na dolnej części brzucha i klatki piersiowej, podobnie na głowie i uszach. Wyraziste brwi i dobrze rozwinięta, niezbyt długa, szorstka broda podkreśla stanowczy wyraz.
Umaszczenie: dopuszczalne następne typy umaszczenia: czarno-dereszowate z łatami lub bez, brązowe z białymi łatami na klatce piersiowej lub bez łat, rzadko-dereszowate. Inne umaszczenie nie jest dopuszczalne.
Głowa: proporcjonalna do płci i wzrostu psa. Kufa nieco opuszczona.
Uszy: uszy średniej wielkości, osadzone wysoko i rozstawione szeroko, nie zwinięte.
Oczy: możliwie jak najciemniejsze, osadzone niezbyt głęboko. Nie wyłupiaste, o uważnym i żywym wyrazie. Powieki dobrze pigmentowane i ściśle przylegające.
Zęby: mocne. Mocne szczęki o prawidłowym regularnym zgryzie nożycowym, gdzie siekacze górne zachodzą na siekacze dolne i ustawione pionowo wobec szczęk. Pełna formuła zębowa (42 zęby).
Szyja: średniej długości, mocno umięśniona. Część górna lekko wygięta, dobrze zarysowane gardło, bez podgardla.
Obudowa: linia górna opadająca w linii prostej. Kłąb dobrze wyrażony. Plecy mocne, umięśnione. Lędźwie krótkie, szerokie, muskularne. Zad długi, szeroki, nieco opadający, szeroka miednica. Brzuch lekko podciągnięty.
Pierś: pies posiada klatkę piersiową szeroką i głęboką z dobrze rozwiniętą częścią frontalną. Mostek biegnie do tyłu jaknajdalej. Pierś o wysklepionych żebrach.
Ogon: kontynuuje linię górną, noszony możliwie jak najbardziej poziomo lub lekko podwinięty, średniej grubości. Kopiowany w celach myśliwskich. W krajach, gdzie kopiowanie ogona jest zakazane ustawodawczo, ogon może być o długości naturalnej. On może sięgać stawów skokowych i noszony wyprostowanym lub w kształcie szabli.
Kończyny (przednie i tylne): kończyny przednie widziane z boku na całej długości od podłoża do łokcia pionowe o mocnym kośćcu stosownym do wielkości psa, proste i równoległe. Łopatki ukośnie ustawione, bardzo muskularne. Tworzą prawidłowy kąt z ramieniem. Ramienia jaknajbardziej długie z doskonale rozwiniętymi suchymi mięśniami. Łokcie niezbyt ściśle przylegające do tułowia, skierowane do tyłu. Przedramię suche, stoi pionowo, o mocnym kośćcu. Mocne nadgarstki, śródręcza lekko ukośne. Łapy przednie owalno-okrągłe, duże, zwarte. Poduszki szorstkie, mocne, twarde i dobrze pigmentowane. Łapy ustawione równoległe jak w stanie spokoju, tak i w ruchu.
Kończyny tylne patrząc z tyłu proste i równoległe, o mocnych stawach. Dobrze wyrażone kątowanie stawów kolanowych i skokowych. Uda długie, szerokie, muskularne, o dobrych kątach stawów kulszowych. Stawy kolanowe o dobrym kątowaniu między udem a podudziem. Podudzia długie, muskularne o mocnych scięgach. Śródstopia krótkie, ukośne. Łapy tylne owalno-okrągłe, zwarte, poduszki dość dobrze wypełnione, szorstkie, o wyrazistej pigmentacji. Łapy ustawione równolegle i w stanie spokoju, i zarówno w akcji.
Cechy atrakcyjne: wyżeł niemiecki szorstkowłosy to pies o ukierunkowanym przeznaczeniu użytkowym, dlatego też większa część populacji pozostaje w rękach myśliwych i charakteryzuje się uporczywością i wytrwałością. Szorstka i stercząca sierść chroni psa przed niepogodą, podszerstek silnie rozwinięty w zimie, latem staje się bardziej rzadki lub prawie całkiem pies go traci. Cechą charakterystyczną psa są wąsy. Psy tej rasy mogą być nie tylko doskonałym psem do polowania, lecz również świetnym stróżem i obrońcą swojego właściciela i domu. Jak i większość psów do polowania, pies jest bardzo grzeczny wobec człowieka.
Producent profesjonalnych akcesoriów i sprzętu dla psów przedstawia dobór produktów dla psów rasy wyżeł niemiecki szorstkowłosy, w ofercie znajdziecie Państwo: gryzaki, mufki, kliny do zabawy i tresury psów rasy wyżeł niemiecki szorstkowłosy, obroże, szelki, kagańce, smycze ze skóry, nylonu i metalowe dla wyżła niemieckiego szorstkowłosego, pokarmy oraz akcesoria.
