Klasyfikacja FCI: numer wzorca 139.

Historia rasy: w Irlandii zostały wyhodowane cztery rasy terierów, wyraźnie różniące się od terierów europejskich i angielskich. Rasa psów terier irlandzki jest najstarzą spośród ras irlandzkich. Niestety, do dziś zachowało się tak mało wiarygodnych przekazów, że trudno definitywnie potwierdzić tę tezę. Do lat 1880 umaszczenie psów nie było do końca ustalone. Oprócz psów o czerwonym umaszczeniu, spotykano również psów z czarnym podpalanym oraz pręgowane. W końcu XIX wieku czyniono starania, aby wyeliminować z hodowli przedstawicieli o umaszczeniu czarnym podpalanym i pręgowanym, w początkach XX w. już wszystkie przedstawicieli rasy były czerwone. Wkrótce, sprawiło to, że teriera irlandzkiego zaczęto wystawiać w Anglii i Stanach Zjednoczonych, zdobyły one dużą popularność. Reputacja rasy również wzrosła podczas I wojny światowej, gdy psa wykorzystywano do noszenia meldunków i sprawdziły się w przerażającym huku i zgiełku walk w okopach. To potwierdziło ich śmiałość i inteligencję. W roku 1879 został stworzony pierwszy klub rasy w Dublinie. W końcu XIX wieku terier irlandzki został uznany przez Angielski Kennel Club, jako pierwsza rasa irlandzka.

Kraj pochodzenia: Irlandia.

Wygląd ogólny: terier irlandzki sprawia wrażenie temperamentnego, energicznego i ruchliwego psa, również dobrze umięśniony, zrównoważony, mocno zbudowany, ale nie ciężki, szybkość i wytrzymałość są równie cenione, jak jego siła. Sylwetka nie może być niezgrabna i przysadzista, jest elegancka i pełna wdzięku.

Wysokość i masa: wysokość w kłębie: pies – 46-49 cm, suka – 44-47 cm. Waga: pies – 11-13 kg, suka – 10-12 kg.

Szata: sierść szorstka i twarda, w żadnym razie nie miękka, falista, kędzierzawa lub lokowata, lśniąca, nie taka długa aż tak by nie tuszował obrysu tułowia, a szczególnie tylnych kończyn. Na kończynach sierść gęsta i twarda, twardą jak ta na tułowiu, ale mniej długą, bez frędzli.

Umaszczenie: powinno być jednolite, od czerwonego, pszenicznoczerwonego po żółtoczerwone. Na klatce piersiowej występują białe znaczenia. Małe białe znaczenia na klatce piersiowej występują często u wszystkich jednomaścistych ras.

Głowa: długa, mózgoczaszka płaska, między uszu nie szeroka, stopniowo zwężająca się w kierunku oczu. Głowa bez zmarszczek i fałd. Przejście od czoła ku kufie słabo zaznaczone, ledwo widoczne, tylko z profilu. Szczęka i żuchwa równej długości. Mocne, muskularne, aby zapewnić niezawodny chwyt. Wargi przylegające, a ich zewnętrzna strona jest prawie czarna.

Uszy: małe, w kształcie trójkąta, litery “V”. Osadzone stosunkowo wysoko, opadające blisko policzków ku przodowi. Górna linia zagięcie ucha powinno znajdować się wyraźnie ponad wierzchem czaszki. Włos na uszach powinien być krótki i ciemniejszy niż na tułowiu.

Oczy: ciemne, średniej wielkości, pełne życia, ognia i inteligencji. Żółte lub jasne stanowią wadę.

Uzębienie: zęby prawidłowego kształtu, mocne, białe, zgryz nożycowy.

Szyja: dobrej długości, rozszerzać się stopniowo ku łopatkom, powinna być dobrze noszona i sucha. Po obu jej stronach ciągną się pasma dłuższego włosa, sięgające prawie nasady uszu.

Tułów: grzbiet mocny i prosty. Lędźwie mocne i muskularne, lekko wypukłe. Zad mocny, Brzuch podciągnięty.

Klatka piersiowa: głęboka i muskularna, nie szeroka. Żebra są dość dobrze zaokrąglone, raczej długie niż szeroko rozstawione, daleko zachodzące do tyłu.

Ogon: zwykle kopiowany tak, że pozostawia się ⅔ jego całości. Pokryty szorstką sierścią, nie powinno występować frędzli ani długich włosów. Osadzony stosunkowo wysoko, radośnie noszony, ale nie zakręcony ponad grzbietem.

Kończyny: przednie długie i skośnie ustawione. Łokcie pracują swobodnie po obu stronach tułowia. Kończyny średniej długości, proste, o mocnym kośćcu i muskularne. Śródręcza krótkie i proste, mało uwidocznione nadgarstki. Uda dobrze rozwinięte. Tylne umięśnione i mocne. Uda mocne. Stawy kolanowe średnio kątowane, stawy skokowe nisko położone. Łapy okrągłe, mocne, niewielkie, wysklepione palce nie skierowane ani do wewnątrz, ani na zewnątrz. Pazury czarne. Opuszki dobrze rozwinięte i zdrowe.

Cechy atrakcyjne: terier irlandzki jest to bardzo wierny, inteligentny i łatwo się uczy. Nadaje się do zamieszkania w bloku, ale musimy zapewnić mu codzienną dawkę ruch. Łagodny wobec ludzi, czasem może być agresywny wobec innych zwierząt. Śmiały i odważny, a nawet zuchwały w czasie polowania lub walki, ze względu na dobrze rozwinięty instynkt myśliwski. Bardzo przywiązuje się do swojej rodziny i opiekuna. Łatwo poddaje się tresurze, zalecane jest szkolenie metodą klikerową. Terier irlandzki jest silny, wytrzymały i aktywny, w obliczu zagrożenia okazuje się odważny i zdecydowany.

Producent profesjonalnych akcesoriów i sprzętu dla psów przedstawia dobór produktów dla psów rasy terier irlandzki, w ofercie znajdziecie Państwo: gryzaki, mufki, kliny do zabawy i tresury psów rasy terier irlandzki, szelki, obroże, kagańce, smycze ze skory, nylonu i metalowe dla teriera irlandzkiego.