Standard rasy według FCI nr 270

Historia rasy: siberian husky - to rasa typowo sportowa, wykorzystywana do zawodów zaprzęgowych. Pochodzenie jej zbliża do rasy łajka z Syberii Wschodniej. Do wieku XIX powszechnie hodowana na terenach morza Wschodnio-Syberyjskiego oraz Czukotskiego. Jej inna nazwa «kołymska zaprzęgowa». Husky syberyjskie zostały sprowadzone do Ameryki Północnej w końcu XIX wieku, gdzie cieszyły się wielką popularnością, szczególnie w czasach złotej gorączki. Według opinii znanych wielbicieli łajki Anatolija i Swietłany Wojłocznikowych, nazwa rasy «husky syberyjski» nie do końca prawidłowe i amerykańską odmianę psa należałoby nazwać bezpośrednio husky. Amerykański klub kynologiczny oficjalnie zaakceptował wzorzec rasy w 1930 roku.

Kraj pochodzenia: Stany Zjednoczone.

Wygląd ogólny: siberian husky to średniej wielkości czworonóg, o dość zwartym tułowiu, gęsto owłosionym ciele. Psy tej rasy są bardzo szybkie, eleganckie, lekkie w ruchach. Jej proporcjonalne ukształtowanie i gęsta szata, pionowo stojące uszy, ogon, ozdobiony długą sierścią, wiszącym piórem - świadczą o jej północnym pochodzeniu. Dla husky są charakterystyczne lekkie i sprężyste ruchy. Jej główne przeznaczenie - zaprzęgi do transportowania lekkich ciężarów na wielkie dystansy z w miarę wielką szybkością. Jego rozmiary i ukształtowanie są doskonałym połączeniem siły i wytrzymałości. Pies bardziej  mężny w porównaniu z suką, lecz nie grubego typu. Suka nieco bardziej elegancka, lecz bez elementów słabości w kośćcu. Optymalnie ukształtowany husky normalnej kondycji nie musi wyglądać ciężko.

Wysokość i masa: preferowana wysokość w kłębie dla dorosłych psów wynosi 53 - 58 cm.  Suki są mniejsze i mierzą od 51 do 56 centymetrów. Psy ważą 20,4 - 27 kilogramów, zaś suki 16 - 23 kg. Waga husky musi być proporcjonalna do wzrostu. Wskazane wyżej granice wzrostu oraz wagi nie są pożądane.  
 
Szata: husky syberyjski ma podwójną warstwę włosa, niedługiego, dość gęstego, tworzącego wrażenie dobrze ubranego zwierzęta. Podszerstek jest bardzo miękki i gęsty; wystarczająco długi, aby stanowił podparcie dla włosa okrywowego. Włos okrywowy prosty i lekko przylegający; nie jest zbyt szorstki i nie odstaje od ciała. W okresie linienia nie występuje podszerstek. Trymowanie dozwolone jedynie między palcami wokół łap! Na innych częściach trymowanie niepożądane, w razie naruszenia pies nie dopuszczony do zawodów. Wadą okrywy jest długi, gruby, zbyt miękki i szorstki włos.  

Umaszczenie: dopuszczalnymi typami umaszczenia są wszystkie koloru począwszy od czarnego do białego. Na głowie mogą występować dowolne znaczenia lub pręgi. Najbardziej typowymi są czarno-białe, szaro-białe umaszczenie. Rzadziej jest spotykane umaszczenie brązowo-białe. Czysty brązowy (bez białego) i czysty biały kolor zbyt rzadkie, lecz nie dyskwalifikują psa. Typową, chociaż i nie konieczną, jest maska wokół oczu (czarna lub biała) i podwójna bruzda pionowa na czele u nasady nosa.  

Głowa: mózgoczaszka proporcjonalna do wielkości ciała. Stop dobrze zaznaczony. Kufa średniej długości. Odległość od płatu nosa do czaszki musi się równać odległości od początku kufy do potylicy. Fafle pigmentowane i ciasno przylegające.

Uszy: średniej wielkości, trójkątne w kształcie, wysoko osadzone i blisko siebie. Całkiem stojące i bardzo gęsto owłosione, grube. Nieco wypukłe ze strony zewnętrznej, lekko zaokrąglone na końcach.
 
Oczy: migdałowate w kształcie i lekko ukośne. Kolor oczu brązowy, niebieski. Dopuszczalne jest występowanie jednego oka brązowego i jednego niebieskiego.

Szyja: o średniej długości, dobrze wysklepiona. Stojąc pies ma postawę bardzo elegancką. Podczas ruchu kłusem pies ma lekko opuszczona do dołu szyję.
 
Zęby: fafle pigmentowane i ciasno przylegające. Zęby ustawione w zgryzie nożycowym.
 
Obudowa: grzbiet prosty i silny, średniej długości. Linia górna od kłębu do zadu musi być prosta. Plecy w miarę długie. Pies husky nie może wyglądać ani zwartym, ani słabym ze względu na zbyt długie plecy. Lędźwie mocne i bardziej wąskie, niż klatka piersiowa.  Zad lekko opadający, lecz nie tak, żeby to oddziaływało na ruch kończyn tylnych oraz ich dynamikę.

Pierś: najbardziej głęboka z tyłu łokci i na jednym poziomie z nimi. Harmonijnie ukształtowana, niezbyt szeroka. Żebra w miarę wysklepione, a ciało żeber płaskie, co zapewnia husky swobodę ruchu.

Ogon: przybiera kształt lisiej kity jest bardzo dobrze owłosiony, osadzony tuż pod linią górną grzbietu w kształcie pięknego słupa, szczególnie, gdy pies jest czujny. Ogon nie zakręca się na stronę, nie leży na plecach. Kiedy pies stoi, ogon normalnie zwisa. Włos porasta ogon na średnią długość, nadając mu wygląd szczotki. Wady: podniesiony powyżej linii grzbietu, lub mocno zawinięty, zbyt porośnięty włosem, zbyt nisko lub zbyt wysoko osadzony ogon.   

Kończyny (przednie i tylne): patrząc z przodu na stojącego psa, kończyny przednie w miarę rozstawione, równoległe i proste. Kość mocna, lecz nigdy nie ciężka. Długość nogi od łokcia do ziemi nieco większa długości od łokcia do linii górnej kłębu. Palce przybyłe na kończynach przednich mogą być usunięte. Łopatki i ramiona: łopatka ułożona ku tyłowi. Ramię uchylone nieco ku tyłowi od końca łopatki do łokcia i nigdy nie pionowo do powierzchni ziemi. Mięśnie i więzadła, które łączą ramię z klatką piersiową, mocne i dobrze rozwinięte. Łokcie dobrze przylegają ku tułowiu i nie ułożone wewnątrz ani na zewnątrz. Staw nadgarstkowy mocny, lecz giętki. Śródręcza, patrząc z boku lekko ukośne.
Patrząc z tyłu na stojącego psa, kończyny tylne w miarę rozstawione i równoległe. Palce przybyłe na kończynach tylnych muszą być usunięte. Udo mocne z dobrze rozwiniętą muskulaturą. Kolano posiada dobre kątowanie stawu. Staw skokowy dobrze wyrażony i nisko ustawiony. Łapy w kształcie owalu, lecz nie długie. Łapy średniego rozmiaru, zwarte i porośnięte włosem między palcami i opuszkami. Opuszki twarde i grube. Łapy nie ułożone wewnątrz ani na zewnątrz, gdy pies się znajduje w naturalnej postawie.

Cechy atrakcyjne: siberian husky bardzo posłuszny i łagodny w typie charakteru. Jednak, jak i większość łajek jest skłonny do niepodległości oraz włóczęgostwa. Pies nie posiada dobrze wyrażone cechy psa stróżowego, nieagresywny wobec obcych ludzi oraz innych czworonogów. Staje się bardziej wstrzymany w zachowaniu, gdy dojrzewa. Intelekt i posłuszeństwo powodują to, że pies jest atrakcyjnym przyjacielem. Lecz to najpierw pies sportowy.

Producent profesjonalnych akcesoriów i sprzętu dla psów przedstawia dobór produktów dla psów rasy siberian husky, w ofercie znajdziecie Państwo: gryzaki, mufki, kliny do zabawy i tresury psów rasy siberian husky, obroże, kagańce, szelki, smycze ze skóry, nylonu i metalowe dla siberian husky, pokarmy oraz akcesoria.