Standard rasy według FCI nr 49

Historia rasy: szpic fiński faktycznie jest rasą narodową w Finlandii. Szczeniąt szpica fińskiego wcześniej nazywano «fińskie łajki ptasie» lub «Suomenpystykorva», co przy tłumaczeniu znaczy «fiński pies z uszami stojącymi». Historia rasy szpic fiński liczy kilku tysięcy lat. Kynolodzy przypuszczają, że pojawienie przodków tej odmiany psów dotyczy narodowości finno-węgierskich na terenach Centralnej Rosji. Dawni rolnicy i myśliwi hodowali psów tej rasy dla swoich potrzeb. Pierwsze szczenięta fińskiego szpica pojawiły się w plemieniu, które wykorzystywało ich jak psów do polowania i w skutku przeniosło się na bardziej oddalone północne tereny. Później tą rasę krzyżowały z innymi psami, co spowodowało praktycznie całkowite zniknięcie fińskiego szpica do 1880 roku. Odrodzeniem rasy zajęli się entuzjaści z Helsinki, które podczas polowania znaleźli tych psów. Obydwoje myśliwych przywieźli ze sobą kilka szczeniąt  i w taki sposób rasa szpic fiński zaczęła swoje odzyskanie.

Kraj pochodzenia: Finlandia.

Wygląd ogólny: szpic fiński ma wiele cech wspólnych z lisem. Ta rasa od dawna jest wykorzystana do polowania na ptaków i zwierząt dzikich. On posiada zaostrzona kufę, małe stojące uszy, a gęsta sierść i zawinięty ogon wskazują na jego północne pochodzenie. Szpic fiński całą swoja istotą urzeczywiścia wielka energię, która przejawia się najbardziej we wzroku oczy, postawie uszy i ogona. Psy wyglądają mężnie, lecz nie grubo. Suki są o wiele więcej kobiece, lecz bez zbędnej delikatności. Najważniejszymi cechami szpica fińskiego są; kwadratowa, mocna, zwarta obudowa, bez śladu masywności, wspaniała czerwono-złocista sierść, pewność siebie i figlowanie.

Wysokość i masa: wysokość w kłębie psy 44.5-51 cm, suki 39.5-46 cm.

Kształt: kwadratowy.

Szata: fin ma typowy, podwójny płaszcz, który składa się z miękkiego, gęstego podszerstka i długiego włosa, który może osiągać od 2,5 do 5 cm długości. Sierść na kończynach i głowie krótka, dobrze przylegająca, najdłuższa i najbardziej gęsta na ogonie i tylnej części ud. Sierść bardziej szorstka i długa na szyi i plecach, u psów na ramionach ona dużo więcej gęsta i tworzy bardziej puszysty kołnierz. Psy są ubrane lepiej od suk.  

Umaszczenie: kolor włosa dorosłych osobników waha się zazwyczaj od złoto-czerwonego poprzez blady aż do ciemno-miodowego i kasztanowego. W razie, gdy u psa szpic fiński umaszczenie czyste, jednorodne i jasne - dopuszczalny jest jakikolwiek kolor. Kolor u podszerstka nieco jaśniej, niż u włosa okrywowego. Standard dopuszcza białe znaczenia na kończynach łap, i małe plamy bieli lub wąską bruzdę na przedniej części klatki piersiowej, oraz dopuszczalne są odrębne ciemne włoski na plecach i ogonie.

Głowa: sucha, w kształcie podobna do głowy lisa. Długość od guza potylicznego do płatu nosa odnosi się ku szerokości, jak 7/4. U suk głowa bardziej lekka, sierść i kołnierz krótsze. Wyrażenie oczu żywe i błyszczące, jak u lisa.

Uszy: osadzone wysoko. Kiedy szpic fiński jest napięty, uszy stoją pionowo, równolegle między sobą, skierowane do przodu. Kończyki uszu są osadzone bezpośrednio nad zewnętrznymi kącikami oczu. Małe, stojące, spiczaste i bardzo ruchliwe.

Oczy: średniej wielkości, migdałowatego kształtu, ciemne,  o żywym wyrazie, krawędzie wiek są czarne, ukośnie ustawione, niezbyt szeroko i niezbyt wąsko. Zewnętrzne kąciki oczu są nieco podniesione.

Szyja: wysoko ustawiona, muskularna, sucha. U psów, szyja nieco krócej, bo posiada pyszny kołnierz.

Zęby: zgryz nożycowy, siekacze żuchwy są ustawione w jednej linii.

Pierś: głęboka, sięga łokci. Proporcja głębokości piersi do wzrostu w kłębie wynosi 4/9.

Ogon: dosyć wysoko osadzony, średniej długości, okryty gęstym, długim włosem, zagięty energicznie do przodu; wyprostowany, sięga mniej więcej stawu skokowego i przylega do uda.

Brzuch: w miarę podciągnięty.

Kończyny (przednie i tylne): kończyny przednie - łopatki ustawione pod kątem 60॰ poziomo. Patrząc z przodu kończyny są w miarę rozstawione, równolegle i proste, łokcie przylegają do obudowy, nie są uchylone ani na zewnątrz, ani na wewnątrz. Mocny kościec, lecz nie masywny, odpowiada ogólnym rozmiarom psa. Śródręcza patrząc ze strony lekko ukośne. Piąte palce można usuwać. Łapy mocne, kocie, przeważnie okrągłe. Kąty stawów tylnych konieczności odpowiadają kątom stawów przednich konieczności. Uda muskularne, długość śródstopia nie więcej niż ⅓ wzrostu psa. One są proste i równoległe. Palce szczątkowe nie są pożądane.

Cechy atrakcyjne: szpic fiński to rasa pierwotnie hodowana do polowań, w czasie polowania psy wykorzystują metodę „nawoływania”, co oznacza, że zapędzają ofiarę w pułapkę, po czym nawołują myśliwego. Pierwotnie służyły do tropienia w gęstym lesie głuszców (podobnych do naszych dzikich indyków), które uciekały na drzewa. Kiedy udało im się zlokalizować drzewo, na którym siedzi ptak, dawały znak myśliwemu, głośno szczekając. Kiedy myśliwy podchodzi do potrzebnego miejsca, szpic fiński macha ogonem, i hipnotycznie oddziaływa na ptaka, która i tak jest ogłuszona głośnym szczekaniem. W Finlandii bardzo doceniają cechy tego psa, który świetnie nadaje się do polowania. Żaden pies nie potrafi zwyciężyć w kategorii eksterieru, nie udowadniając swoich, jak się zachowuje w polu. Szczególnie ważna jest jakość szczekania, corocznie odbywają się zawody, w celu wyznaczenia Króla Szczekania.

Producent profesjonalnych akcesoriów i sprzętu dla psów przedstawia dobór produktów dla psów rasy szpic fiński, w ofercie znajdziecie Państwo: gryzaki, mufki, kliny do zabawy i tresury psów rasy szpic fiński, szelki, obroże, kagańce, smycze ze skóry, nylonu i metalowe dla szpica fińskiego.