Standard rasy według FCI nr 184

Historia rasy: pinczery były znane od dawna, i pochodzą, jak i sznaucery, od starych europejskich psów błotnych. To jedna z najbardziej doskonałych ras psów od czasów powstania hodowli rasowej. Jeden z pierwszych niemieckich pinczerów został przywieziony z Europy Zachodniej w 1472 roku, jednak zauważymy, że rasa ewentualnie pojawiła się o wiele wcześniej. Psy tej rasy chętnie wykorzystywane jako psy wielofunkcyjne, lecz generalnie pinczery hodowane do polowania na gryzoni, a mianowicie szczurów. Wcześniej psy dzieliły się na dwie odmiany gładkowłosą i szorstkowłosą. Piękno i charakter pinczerów posłużyły bodźcem dla Fridricha Luisa Dobermana, by stworzyć większą wersję pinczera - psa, który towarzyszyłby mu w wyjazdach podczas zbierania podatków. Badania potwierdziły hipotezę, że doberman otrzymany od krzyżówki pinczera z różnymi rasami psów - owczarkiem, psem miasnickim, borzojem, oraz mieszanką weimaranera i terriera manczesterskiego. Przez długi okres pinczer niemiecki był rasa bardzo rzadko spotykaną. W latach 60-c pinczer się pojawia na psich wystawach, gdzie uważano go za małego dobermana. Chociaż pinczer niemiecki jest prarodzicem zarówno dobermana, jak i cwergpinczera. Psy tej rasy są również krewnymi sznaucerów.

Kraj pochodzenia: Niemcy.

Wygląd ogólny: pinczer niemiecki - to pies o średniej wielkości i proporcjonalnej budowie ciała, zwarty i elegancki, wygląd zewnętrzny przypomina sznaucera. Dzięki krótkiej sierści pinczer niemiecki doskonały do utrzymywania w mieszkaniu w bloku. Psy tej rasy czujne, samodzielne, pełne życia, energiczne, posłuszne i oddane swojemu gospodarzowi. Pinczer niemiecki gotowy w dowolną chwilę bronić właścicieli, chociaż nie posiada przekonującego wzrostu.

Wysokość i masa: dorosłe osobniki osiągają od 45 do 50 centymetrów wysokości w kłębie. Waga kształtuje się w granicach 15 – 18 kilogramów.

Szata: sierść krótka i gęsta, gładka, przylegająca, lśniąca, umiarkowanie szorstka, równomiernie okrywająca cały tułów, bez podszerstka.

Umaszczenie: dopuszczalnymi jednolitymi odcieniami sierści są brązowe różnie wysycone i o różnych odcieniach: czerwień jelenia i jasno ruda do ciemno rudej o czarnych końcach włosa. Dwukolorowy: czarny z brązowo-czerwonym bądź czerwonym podpalaniem. Pożądane są znaczenia jak najbardziej wysycone i wyraźnie odgraniczone od tła podstawowego. Znaczenia występują w kształcie dwu wielkich łat nad oczami, na kufie za wyjątkiem grzbietu nosa, na policzkach i spodniej stronie szyi, na łapach do wysokości nadgarstków, wewnętrznej stronie tylnych nóg, na spodzie ogona przy nasadzie. Na klatce piersiowej występują dwa jednakowe trójkąty.

Głowa: lekko wydłużona, w kształcie klina, wąska, harmonijnie ukształtowana w odniesieniu do sylwetki. Guz potyliczny słabo zaznaczony. Długość głowy (odległość od płatu nosa do guza potylicznego) równa się połowie długości pleców od kłębu do nasady ogona. Wierzch głowy płaski, łuki brwiowe słabo zaznaczone. Stop wyrazisty, lecz niezbyt. Linie profilu zdecydowanie równolegle. Kufa silna, lekko spiczasta, sucha, głęboka, szeroka, dobrze wypełniona pod oczami. Długość kufy równa się połowie długości głowy. Trufla nosa dobrze rozwinięta i zawsze czarna. Płaskie policzki, łuki jarzmowe niewystające. Szczęki dobrze rozwinięte. Wargi czarne, przylegające, suche, także w kącikach.

Uszy: dokowane, średniego rozmiaru, wysoko i szeroko osadzone, ustawione do przodu małżowiny, równoległe wobec siebie, symetrycznie spiczasto dokowane, sterczące. Niedokowane uszy wysoko osadzone, wiszące na chrząstkach, w kształcie trójkąta równobocznego, dobrze przylegające bądź małe, stojące szeroko rozstawione.

Oczy: bardzo ciemne, o średnich rozmiarach, błyszczące, owalne, dość szeroko, prosto i nisko ustawione, powieki suche, przylegające i czarno pigmentowane. Jabłka oczne niewidoczne.

Zęby: białe, mocne, niezbyt duże, uzębienie kompletne, siekacze ustawione w jednej linii. Zęby ustawione w zgryzie nożycowym.

Szyja: szlachetnie wygięta, dumnie noszona, sucha, muskularna, długość szyi równa się długości głowy, płynnie przechodząca w łopatki.

Obudowa: linia górna tułowia lekko opada w kierunku zadu. Mocne plecy, krótkie, naciągnięte. Lędźwie krótkie, mocne i głębokie. Odległość od ostatniego żebra do pośladków krótka, aby ciało wyglądało zwarcie. Zad lekko zaokrąglony, przechodzący w nasadę ogona. Brzuch w miarę podciągnięty.

Pierś: klatka piersiowa umiarkowanie szeroka, długa, na przekroju owalna, sięgająca łokcia, głęboka. Płaskie, mocne żebra. Przedpiersie występuje za linię stawów ramienno-łopatkowych.

Ogon: wysoko osadzony, dokowany (3 kręgi), w akcji i w stanie pobudzenia noszony świecą.

Kończyny (przednie i tylne): kończyny przednie suche, mocne, okryte płaskimi mięśniami, proste i równoległe. Ramię ukośnie ustawione i dobrze umięśnione. Łokcie przylegające, odstawione do tyłu. Przedramiona równoległe wobec siebie i proste. Śródręcza suche, mocne, lekko odstawione. Kończyny tylne mocne, umięśnione, proste i równoległe, lekko odstawione za linię pośladków. Uda skośne, muskularne. Podudzia długie, równoległe. Staw kolanowy i staw skokowy wyraźnie kątowany. Śródstopia mocne, suche, skośne.

Cechy atrakcyjne: pinczer średni jest bardzo energicznym psem, będzie kochającym towarzyszem człowieka, nieufny wobec obcych. Pinczer średni jest bardzo inteligentny i szybko się uczy, posiada twardy charakter i kontroluje swoje emocje. Wesoły i aktywny czworonóg zachowuje swój humor i nastawienie do zabawy do starszych lat. Ponieważ taki pies potrzebuje dużo ruchu i aktywności fizycznej, stanie się doskonałym partnerem podczas ćwiczeń fizycznych. Nieufność wobec obcych oraz instynkt do stróżowania sprawiają na to, że pinczery średnie doskonale się sprawdzają jako stróże.

Producent profesjonalnych akcesoriów i sprzętu dla psów przedstawia dobór produktów dla psów rasy pinczer średni, w ofercie znajdziecie Państwo: gryzaki, mufki, kliny do zabawy i tresury psów rasy pinczer średni, obroże, szelki, kagańce, smycze ze skóry, nylonu i metalowe dla pinczera średniego, pokarmy oraz akcesoria.