Standard rasy według FCI 137
Historia rasy: pirenejski pies górski jest to rasa, która powstała we Francji. Jej przodkowie - duże psy dzikie, które niekiedyś zamieszkiwały Azję. Ta rasa istnieje już przez wiele stuleci, lecz dokładnie wyjaśnić, kiedy rasa powstała, nie udało się. Psy były pierwotnie wykorzystywane do pilnowania wielkiego rogatego bydła. W okresie nowożytnym „przeprowadziły” się do zamków i dworów, gdzie spełniały funkcje stróża.
Kraj pochodzenia: Francja.
Wygląd ogólny: pirenejski pies górski to duży, okazały i mocnej budowy pies niepozbawiony jednak pewnej elegancji i piękna. Pies ma szatę biała lub przeważnie białą, na której spotykane znaczenia szare lub różnych odcieni koloru żółtawo-brązowego.
Wysokość i masa: psy osiągają od 70 do 80 centymetrów wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 65 do 72 centymetrów. Psy ważą około 60 kg, suki są lżejsze i ważą 45 kg. Waga odpowiada wzrostu i proporcjom zwierzęta.
Kształt: sylwetka dorosłego osobnika ma kształt nieco rozciągnięty.
Szata: włos gęsty, gładki; dość długi, odporny na warunki atmosferyczne. Dłuższy włos występuje na ogonie i szyi, oraz na portkach, gdzie może być nieznacznie pofalowany. Podszerstek gęsty i gruby.
Umaszczenie: dopuszczalnymi typami umaszczenia są białe, kremowe, szare z łatami w kolorze jasnożółtym albo rudym, rozmieszczonymi na głowie, uszach i przy nasadzie ogona. Najbardziej pożądany jest kolor biały. Niektóre psy mają nieliczne łaty na tułowiu.
Głowa: prawidłowy kształt głowy oraz jej wyrażenie są bardzo ważne. Głowa nie masywna i proporcjonalna w porównaniu do wielkości psa. W kształcie klina, w części tylnej czaszka sklepiona ostrołukowo.
Uszy: stosunkowo małe lub średnie, osadzone na poziomie oczu dość nisko, w kształcie litery V z zaokrąglonymi końcami; płaskie i dobrze przylegające do głowy. Spotykana jest i taka charakterystyka: sierść na wargach górnej i dolnej kufy tworzy linię od zewnętrznego kącika oczu do nasady ucha.
Oczy: umiarkowanie średnie, w kształcie migdałów, nieco skośnie ustawione, bogata barwa ciemnobursztynowa. Powieki ściśle przylegające, o czarnej oprawie.
Szyja: mocna, dość krótka.
Zęby: ustawione w ścisłym zgryzie nożycowym. Zgryz cęgowy dopuszczalny.
Obudowa: mocny tułów. Grzbiet prosty i szeroki, górna linia pozioma. Zad nieznacznie opada. Brzuch dobrze podciągnięty.
Pierś: klatka piersiowa szeroka i głęboka.
Ogon: osadzony nieco niżej poziomu pleców, średniej długości, sięga stawu skokowego, o obfitym długim włosie, który tworzy pióra. Nisko noszony w odprężeniu, pożądana końcówka w kształcie „haka". Ogon w kształcie koguciego na końcu. W podnieceniu zakręcony nad grzbietem tworzy ciasny okrąg. W ruchu ogon noszony nisko lub nad plecami.
Kończyny przednie i tylne: łopatki umiarkowanie ukośne, dobrze rozwinięta muskulatura, dobrze przylegają ku tułowiu. Kąt stawu ramienno-łopatkowego prawie prosty. Ramię ukośnie ustawione i w żadnym przypadku nie opadające. Długość łopatki równa się długości ramienia. Długość od ziemi do łokci równa się długości od łokcia do kłębu. Przedramię o mocnym kośćcu i muskularne, zapewniają harmonijność ruchów. Łokcie przylegają ku tułowiu i odstawione do tyłu. Patrząc z profilu przedramię proste, ustawione pod kłębem i pionowo. Patrząc z przodu , łokcie znajdują się na linii prostej, która biegnie od kłębu do nadgarstków. Śródręcza mocne, sprężyste. Na kończynach przednich widoczne dodatkowe palce. Łapy okrągłe, dobrze zwarte, wysklepione, z rozwiniętymi opuszkami. Na kończynach tylnych kątowanie stawów tylnych proporcjonalne z kątami, analogicznymi do kątów kończyn przednich. Uda silne, muskularne, kąt stawu kulszowego prosty. Długość uda równa się długości podudzia, kąt stawu kolanowego w miarę wyrażony. Sródstopia średniej długości, opadające. Kąt połączenia stawu skokowego w miarę wyrażony. Patrząc z tyłu kończyny proste i równoległe, z mocnym kośćcem i elastyczną muskulaturą, co zapewnia harmonijność ruchów. Na śródstopiu dwa dodatkowe palce. Łapy posiadają strukturową predyspozycję do lekkiego wywrówcenia palców na zewnątrz. Tą cechę wyróżniającą nie trzeba mylić z krowim ustawieniem tylnych nóg. Tylne kończyny, jak i przednie są okrągłe, dobrze zwarte, wysklepione, z twardymi opuszkami.
Cechy atrakcyjne: pirenejski pies górski jest raczej inteligentny i sprytny, świetnie nadaje się do tresury, lecz prowadzić go bardzo trudno. Rasa jest dosyć nieposłuszna i uwielbia dominować, dlatego od samego początku właściciel musi być konsekwentny i stanowczy, by zmusić swego pupila do posłuszeństwa i nauczyć niezbędnych komend. Pirenejski pies górski nie nadaje się do życia w mieszkaniu, ponieważ kocha przestrzeń i swobodę. Pirenejski pies górski to idealny towarzysz i przyjaciel nie tylko dla osoby dorosłej, ale także dla dzieci. Jest nieufny wobec swoich wszystkich cudzych osób, kto się zbliża do członków rodziny. Sprawdza się w roli stróża. Pirenejski pies górski to idealny towarzysz i przyjaciel, lecz wymaga odpowiedniego zachowania do niego ze strony człowieka.
Producent profesjonalnych akcesoriów i sprzętu dla psów przedstawia dobór produktów dla psów rasy pirenejski pies górski, w ofercie znajdziecie Państwo: gryzaki, mufki, kliny do zabawy i tresury psów rasy pirenejski pies górski, obroże, kagańce, szelki, smycze ze skóry, nylonu i metalowe dla pirenejskiego psa górskiego, pokarmy oraz akcesoria.
