Standard rasy według FCI nr 278
Historia rasy: owczarek kraski (owczarek z Krasu) to doskonały pies pasterski, który istnieje przez stulecia. Stwierdza się, że psy przybyły w te rejony wraz z plemieniem Ilirów, którzy wędrowali przez Istrię i wyspy Dalmacji, zanim osiedlili się w masywie Krasu w dzisiejszej Słowenii. Pierwsza wzmianka źródłowa na temat psów pochodzi z 1689 roku. Opisu rasy dokonano w książce barona Janeza Vajkarta Valvasor “Sława hrabstwa Karniol”. Oficjalne uznanie rasy nastąpiło dopiero 2 czerwca 1939 roku w czasie zgromadzenia ogólnego Międzynarodowej Federacji Kynologicznej w Sztokholmie. Pies został wpisany do rejestru pod nazwą „Owczarek Iliryjski”. Po niespełna dekadzie w 1948 roku standard został uzupełniony i zatwierdzony na zgromadzeniu w Bled (Słowenia). Mimo oficjalnego uznania rasy aż do 16 marca 1968 pod tą samą nazwą kwalifikowano dwa różne typy owczarków: jeden z masywu Krasu, a drugi z gór Szar Płaniny. W celu uniknięcia istnienia dwuch ras z jedna nazwą centralny związek FCI w Jugosławii postanowiło rozdzielić dwie hodowle i dokonać rozróżnienia na „owczarka z Krasu” i „owczarka z Szar Płaniny”.
Kraj pochodzenia: Słowenia.
Wygląd ogólny: owczarek z Krasu to pies średniej wielkości, mocny, o harmonijnej budowie ciała i umięśnionej sylwetce.
Wysokość i masa: dopuszczalna wysokość w kłębie dla dorosłego psa wynosi od 57 do 63 centymetrów. Suki mierzą od 54 do 60 centymetrów. Psy ważą średnio od 30 do 42 kg, suki od 25 do 37 kg.
Szata: obfita, długa, przylegająca, z gęstym podszerstkiem. Na głowie, małżowinach uszu i przedniej stronie kończyn sierść krótka, natomiast u nasady uszu z tyłu dłuższa i bardziej miękka. Na części górnej szyi grzywa i kryza, puszysta i nastroszona, szczególnie długa i miększa u nasady szyi, gdzie tworzy rozszerzający się kołnierz. Na tułowiu i brzuchu szata długa, przy czym na brzuchu jest ona bardziej miękka. Ogon równomiernie puszysty, bez kity. Na tylnej stronie kończyn przednich długi włos, bardzo miękki, tworzy obfite pióra; jeszcze dłuższy i bardziej puszysty na udach z tylnej strony, gdzie tworzy portki. Długość włosa okrywowego nie mniejsza niż 10 cm.
Umaszczenie: barwa włosa żelazisto szara, zwłaszcza na grzbiecie, pożądana w ciemnym odcieniu, na brzuchu i kończynach przechodzi bez wyraźnej granicy w jasno szarą lub piaskową, z ciemniejszymi smugami na przedniej stronie kończyn przednich. Ciemna maska obejmuje kufę i zachodzi na czaszkę, na karku sierść szara, piaskowa lub jasno płowa z czarnym nalotem.
Głowa: dosyć długa, sucha. Nie powinna być ani zbyt delikatna, ani zbyt ciężka. Nos czarny, szeroki i duży, lekko zachodzący za linię przednią kufy. Kufa średniej długości, szeroka i głęboka u nasady i zwężająca się ku płatu nosa. Prosta i szeroka na całej długości. Wargi dość grube i przylegające; bez fafli, czarno pigmentowane.
Uszy: w miarę wysoko osadzone i średniej długości. Końce uszu sięgają wewnętrznych kącików oczu. Wiszą płasko i przybierają kształt litery V, przy czym strona wewnętrzna uszu w kształcie fałdy jest wywrócona na zewnątrz.
Oczy: dość szeroko rozstawione, ani wyłupiaste, ani głęboko osadzone, migdałowate, o kasztanowej lub ciemnobrązowej barwie. Spojrzenie szczere, spokojne, ale przy tym stanowcze o prawie melancholijnym wyrazie. Melancholijny wyraz dzięki pigmentowanym czarnym powiekom.
Szyja: szeroka, dość gruba, dobrze umięśniona i owalna w przekroju. Noszona dumnie, reliefowo.
Zęby: ustawione w zgryzie nożycowym, mocne, szczególnie siekacze.
Obudowa: dobrze rozwinięty tułów średniej długości, o długiej partii piersiowej. Dla owczarka kraskiego charakterystyczna linia grzbietu pozioma, muskularna, szerokie plecy średniej długości. Zad również średniej długości, szeroki i dobrze umięśniony,lekko opadający ku nasadzie ogona. Brzuch owczarka kraskiego lekko uniesiony, elastyczny, o krótkich, w miarę ściętych bokach.
Ogon: dobrze osadzony na tułowiu i dość szeroki u nasady. Według standardu powinien być szablasty w stanie spoczynku, z haczykiem na końcu, o średniej długości, ale sięgający do stawu skokowego. Dobrze owłosiony, ale bez pióropusza. W stanie podniecenia lub w akcji noszony przez owczarka kraskiego na poziomie grzbietu lub nieco wyżej, stanie spokoju noszony nisko.
Kończyny przednie i tylne: kończyny przednie proste, wszystkie części harmonijne połączone ze sobą. Oglądane z tyłu kończyny tylne proste, proporcjonalnie ukształtowane w odniesieniu do tułowia owczarka. Oglądane z profilu kątowanie stawów dosyć zamknięte.
Łapy: w odniesieniu do tułowia bardzo proporcjonalne, owalne lub okrągłe, o zwartych i wysklepionych palcach i ciemnych pazurach. Opuszki centralne i na palcach czarne lub ciemne.
Cechy atrakcyjne: wzorzec rasy opisuje owczarka z Krasu jako psa o dobrym, energicznym temperamencie, śmiałego, jednocześnie nie skłonne ku agresji. nieufnego wobec obcych. To z natury dobry czworonóg stróżujący i pasterz. Pies nie skłonny bez przyczyny atakować, oddany swojemu opiekunowi. Nieufny wobec obcego, miły, nadaje się na psa do towarzystwa, który jednak posiada wyrazistą indywidualność.
Producent profesjonalnych akcesoriów i sprzętu dla psów przedstawia dobór produktów dla psów rasy owczarek kraski, w ofercie znajdziecie Państwo: gryzaki, mufki, kliny do zabawy i tresury psów rasy owczarek kraski, kagańce, szelki, obroże, smycze ze skóry, nylonu i metalowe dla owczarka kraskiego, pokarmy oraz akcesoria.
