Standard rasy według FCI nr 88

Historia rasy: owczarek szetlandzki (sheltie) to rasa, przedstawiająca niewielkie psy pasterskie, kilku wieków pilnowała stada owiec w surowym klimacie Wysp Szetlandzkich, które są położone na północ od Szkocji. Nie istnieje jedynej opinii w zakresie precyzyjnego pochodzenia Sheltie i jej krewnych, lecz ewentualnie rasa sięga korzeniami ku rasie collie z długą sierścią, lub islandzki yakki, które przybywały na wyspy dzięki licznym łodzi rybackim. Ogólnie uznany dzisiaj standard rasy ukształtował się dopiero w XX wieku w miarę jego rozpowszechnienia na terenach całego kontynentu.
 
Kraj pochodzenia: Szkocja.
 
Wygląd ogólny: sheltie - mały piesek pracujący, z długą sierścią, bardzo elegancki i wspaniały. Gruby lub niezgrabny - to nie o owczarku szetlandzkim. Cechuje się tak dobrze ukształtowanym ciałem, że nie ma części, które by psuły harmoniczny układ i proporcjonalność psa. Bogata sierść, grzywa, kołnierz, doskonałe linie głowy w połączeniu ze słodkim wyglądem stwarzają wrażenie ideału.
 
Wysokość i masa: wysokość: psa- 35.5-38.5 cm, suki 34.5-37.5. Waga psa - 8-10 kg.
 
Kształt:  rozciągnięty.
 
Szata: sierść podwójna, pokrowiec długi, szorstki na dotyk i prosty.  Podszerstek miękki, krótki i gęsty. Grzywa i kołnierz Sheltie bardzo bogate, kończyny przednie posiadają pokrowiec z długiej sierści. Kończyny tylne powyżej stawów skokowych objęte obfitą sierścią, na sródstopiach włos jest dość krótki. Kufa Owczarka Szetlandzkiego porośnięte gładkim włosem. Osobniki z krótką sierścią są niepożądane.
 
Umaszczenie: śniade (wszelkie odcienie od jasnopszenicznego po bardzo ciemne, ciemno-brązowe, przy czym odcienie muszą być dobrze wyrażone).Pożądane są białe znaczenia na piersi, kończynach i ogonie, niepożądana barwa wilczasta lub szara. Trójbarwne umaszczenie zawiera intensywnie czarny tułów, pożądane jak najbardziej intensywne podpalanie z białymi znaczeniami. Barwa blue merle demonstruje srebrzysto-niebieskie tło w czystym odcieniu, na nim czarne plamki i łatki. Pożądane intensywne podpalanie, ale jego brak nie stanowi wady. Rozległe czarne łaty, szare tło czy rdzawe naloty na włosie okrywowym lub podszerstku w najwyższym stopniu niepożądane. Maść czarno-biała i czarna z podpalaniem są także prawidłowe. Mogą występować (co nie odnosi się do psów czarnych z podpalaniem) białe znaczenia w postaci strzałki i kołnierza, na klatce piersiowej, nogach i końcu ogona. Znaczenia takie są pożądane, ale ich brak nie jest wadą. Białe łaty na tułowiu w najwyższym stopniu niepożądane. 
 
Głowa: głowa o kształcie szlachetnym, patrząc z góry lub ze strony przypomina kształt długiego tępego klina, zwężającego się od uszy ku nosowi. Szerokość mózgoczaszki jest proporcjonalna długości czaszki i kufy. Te rozmiary należy rozpatrywać w zależności od wzrostu psa. Czaszka Sheltie jest płaska, w miarę szeroka między uszami, guz potyliczny ledwo wyrażony. Łuki jarzmowe są płaskie, przebiegające w okrągłą kufę. Czaszka i kufa o jednakowej długości, przejście od łba do kufy na poziomie wewnętrznych kącików oczu. Linia górna łba równoległa górnej linii kufy z lekko wyrażonym, lecz widocznym miejscem przebiegania. Nos, wargi i krawędzi powiek - czarne. 
 
Uszy: niewielkie, u nasady w miarę szerokie, dość wysoko i blisko siebie ustawione na mózgoczaszce. W stanie spokoju uszy zarzucone do tyłu, w przypadku, gdy coś przyciąga jego uwagę, skierowane do przodu i lekko stojące, końce uszy opuszczone do przodu.
 
Oczy: o średniej wielkości, skośnie ustawione, o kształcie migdałowatym, ciemno-brązowego koloru, za wyjątkiem Sheltie z umaszczeniem blue merle, które posiadają błękitne oczy (jedno lub dwa), oraz błękitne kropeczki.
 
Zęby: proporcjonalne szczęki, mocne, z dobrze rozwiniętą szczęką dolną. Wargi zamknięte. Zdrowe zęby. Dobrze wyrażony prawidłowy zgryz nożycowy, górne siekaczy stoją pionowo w szczęce. Pożądana jest pełna formuła zawierająca 42 prawidłowo ustawionych zęby.
 
Szyja: muskularna, dość wygięta, dość długa dlatego, by głowa była ustawiona szlachetnie.
 
Pierś: głęboka.
 
Ogon: nisko ustawiony, Powoli zwężające się ku końcowi ogona kręgi sięgają stawów skokowych. Posiada gęsty pokrowiec. Podczas ruchu trochę się podnosi, lecz nie wyżej linii pleców, nie musi być wygięty.
 
Kończyny (przednie i tylne): przednie kończyny - ramiona uchylone do tyłu. W kłębie łopatki rozdzielone wyłącznie kręgiem, potem poruszają  się na zewnątrz dla zapewnienia wypukłości żebrów. Stawy łopatek posiadają prawidłowe kąty stawów. Ramię i łopatka posiadają mniej-więcej jednakową długość. Odległość między ziemią a łokciem równe odległości od łokci do kłębu. Patrząc z przodu przednie kończyny proste, muskularne, proporcjonalne, z mocnymi kośćmi, silne śródstopia. Tylne kończyny - szerokie i muskularne uda, kości udowe prawidłowo ukształtowane w miednicy. Staw kolanowy posiada prawidłowy kąt, staw skokowy o prawidłowym kształcie z dobrze wyrażonymi kątami, ustawiony nisko, mocne kości.
 
Cechy atrakcyjne: owczarek szetlandzki (sheltie) - wierny, radosny, pełny życia mądry pies. Łatwo nadają się do szkolenia, idzie na kontakt z dziećmi, i innymi pupilami, z spokojno ostrożnym zachowaniem wobec nieznajomych ludzi. Owczarek zzetlandzki (sheltie) - najlepszy wybór psa dla mieszkania na piętrze, gdzie on nie będzie  robił bałaganu.
 

Producent profesjonalnych akcesoriów i sprzętu dla psów przedstawia dobór produktów dla psów rasy owczarek szetlandzki, w ofercie znajdziecie Państwo: gryzaki, szmatki, zabawki do zabawy i tresury psów rasy owczarek szetlandzki, szelki, kagańce, obroże, smycze ze skóry, nylonu i metalowe dla owczarek szetlandzki.