Klasyfikacja FCI: numer wzorca 15.

Historia rasy: w roku 1891 belgijski profesor A.Reul postanowił wynaleźć narodową rasę psów pasterskich, używając do tego kilku najlepszych reproduktorów. Uzyskał on jeden podstawowy typ o 4 maściach i rodzajach szaty. W roku 1907 prezentowali standard rasy:  groenendael - czarne umaszczenie, krótkowłosy, żółto-brązowe lub węglowe umaszczenie (Malinois), laekenois – szorstkowłosy, płowe umaszczenie. Groenendael został wyhodowany przez belgijskiego hodowcę Nicholasa Rose, mieszkającego w mieście Groenendael. Malinois został wyhodowany w okolicach miasta Malines, właśnie stąd pochodzi jego nazwa. Nazwa rasy Laekenois pochodzi od posiadłości Château de Laeken. To jest najmniej liczebny typ Owczarka belgijskiego. Nazwa Tervueren pochodzi od miasta, gdzie mieszkał pierwszy hodowca tej rasy

Kraj pochodzenia: Belgia.

Wygląd ogólny: Owczarek belgijski zwykle to pies pracujący i pasterski, o harmonijnych proporcjach, inteligentny, elegancki pies o wyraźnym umięśnieniu, kwadratowego formatu. Jest dobrze przystosowany do roznych warunkow klimatycznych. Sprawia wrażenie elegancji i siły, która jest dziedzictwem najlepszych przedstawicieli psów pracujących. Odmiany Owczarka belgijskiego: groenendael, tervueren, laekenois, malinois. Według FCI te odmiany zaliczane są do jednej rasy, ale w niektórych krajach każda odmiana stanowi wyodrębnioną rasę. 4 odmiany Owczarka belgijskiego:

• Groenendael (długowłosy, czarny)

• Laekenois (szorstkowłosy)

• Malinois (krótkowłosy)

• Tervueren (długowłosy, płowy i szary)

Różnią się tylko umaszczeniem, teksturą i długością sierści. W Stanach Zjednoczonych pod nazwa Owczarek Bielgijski jest znany tylko Groenendael. Malinois i Tervueren są uznane jako odrębne rasy, natomiast Laekenois – najrzadsza rasa jest w ogóle nie uznany.

Zachowanie i temperament: Owczarek Belgijski jest czujnym, energicznym i aktywnym psem, zawsze gotowy do działania. Może jednakowo dobrze spełniać funkcję stróża stada, jak i stróża posiadłości. Jest zawziętym i zapalonym obrońcą swojego właściciela. Pies ten łączy wszystkie cechy, niezbędne do spełnienia funkcji psa pasterskiego, stróża, obrońcy i psa pracującego.

Wysokość i waga: idealna wysokość w kłębie: pies – 63 cm, suka – 58 cm. Waga: pies – około 28 kg.

Proporcje: sylwetka wpisuje się w kształt kwadratu, klatka piersiowa sięga łokci, długość kufy jest równa lub niewiele większa od połowy długości głowy.

Szata: sierść w każdej odmianie musi być gęsta, zwarta, o dobrej strukturze, z wełnistym podszerstkiem, sierść pewni funkcje ochronną.

Długowłose: włos krótki na głowie, zewnętrznej stronie uszu i na dolnych częściach kończyn. Wyjątek: tylne strony kończyn przednich, porośniętej od łokcia do nadgarstka długim włosem, tworzącym frędzle. Na reszta częściach ciała sierść długa i prosta, wokol szyi i przedpiersiu włos dłuższy i bardziej obfity, tworzy kryzę i żabot. Wewnętrzna strona uszu jest chroniona stojącym włosem. Od nasady ucha włos jest nastroszony i nadaje kształt głowie. Pośladki obrośnięte bardzo gęstym włosem, tworzącym portki. Na ogonie włos długi i obfity, tworzy kitę. Do tej odmiany zaliczane Groenendael i Tervueren.

Krótkowłose: na głowie, zewnętrznej stronie uszu i w dolnych częściach kończyn sierść krótka. Sierść krótka na pozostałych częściach ciała, na ogonie i wokół szyi – bardziej obfita, tworzy kryzę. Z tyłu na zadzie sierść jest gęsta i dłuższa. Ogon jest mocno owłosiony, ale sierść nie tworzy kity. Do tej odmiany zaliczany Malinois.

Szorstkowłose: szorstki, suchy, zmierzwiony włos. Długość sierści na wszystkich częściach ciała ma 6 cm,  na grzbiecie kufy, czole i na kończynach – jest krótsza. Brwi, wąsy i broda nie powinny być na tyle obfite, aby maskować kształt głowy. Na ogonie nie powinno być pióra. Do tej odmiany zaliczany Laekenois.

Umaszczenie:

• Tervueren – płowy z czarnym nalotem lub szary z czarnym nalotem, ale płowy jest preferowany. Kolor płowy musi być intensywny. Wszystkie psy o maści innej, niż płowa z czarnym nalotem, albo nie dość intensywnej, nie mogą być uważane za osobniki wybitne.

• Malinois – płowy z czarnym nalotem i maską.

• Laekenois – płowy ze śladowym czarnym nalotem, wyraźniejszym na kufie i ogonie. Dopuszczalnym jest troche bialego koloru na klatce piersiowej i palcach tylnych kończyn.

• Groenendael: jednolicie czarna. Dopuszczalnym jest biały “krawat” lub biały kolor  palcach tylnych kończyn.

Głowa: wysoko noszona, umiarkowanie długa, dobrze modelowana i sucha. Długość czaszki i kufy jest jednakowa, kufa może być nieznacznie dłuższa.

Uszy: średniej wielkości, wysoko osadzone, niemal w kształcie trójkąta, u podstawy zaokrąglone, końce spiczaste, sztywne, gdy pies zainteresowany noszone prosto i pionowo.

Oczy: średniej wielkości, ani wypukłe ani zapadnięte, nieco migdałowate, skośne ustawione, brązowe, preferowane ciemne; powieki czarne. Wyraz żywy, inteligentny i badawczy.

Zęby: białe i mocne zęby, regularne i mocno osadzone w dobrze rozwiniętej szczęce. Zgryz nożycowy. Dopuszczalny jest zgryz cęgowy.

Szyja: wysoko osadzona, nieco wydłużona, raczej wzniesiona, dobrze umięśniona, stopniowo rozszerzająca się w kierunku łopatek, bez podgardla. Kark lekko łukowaty.

Tułów: mocny, niezbyt ciężki, długość od stawu barkowego do guza siedzeniowego jest w przybliżeniu równa wysokości w kłębie. Linia grzbietu i lędźwi prosta, kłąb zaznaczony, grzbiet prosty, krótki i dobrze umięśniony, zad dobrze umięśniony, nieznacznie opadający, dość szeroki, ale niezbyt. Klatka piersiowa niezbyt szeroka, ale głęboka, żebra zaokrąglone w ich górnej części. Linia dolna lekko wznosi się w kierunku brzucha, nie jest ani opadająca ani podkasana, jest umiarkowanie rozwinięta.

Kończyny (przednie i tylne): przednie mocne, suche, nie ciężkie, dobrze umięśnione. Oglądane ze wszystkich stron proste i równoległe. Łopatki długie i skośnie ustawione, dobrze umięśniona. Ramię długie, wystarczająco skośnie ustawione. Łokcie mocne ani zbyt odstawione na zewnątrz ani podstawione pod tułowiem. Przedramię długie i proste. Śródręcze mocne i krótkie, prostopadłe, lekko nachylone do przodu. Przednie łapy: okrągłe, palce wysklepione i zwarte, opuszki grube i elastyczne, pazury ciemne i mocne. Tylne mocne, ale nie ciężkie, oglądane z boku ustawione pionowo, z tyłu idealnie równoległe. Uda średniej długości, szerokie i dobrze umięśnione. Staw kolanowe normalnie kątowane. Stawy skokowe nisko osadzone, mocne i dobrze umięśnione, średnio kątowane. Łapy lekko owalne, palce wysklepione, opuszki grube i elastyczne, pazury ciemne i mocne.

Ruch: aktywny, żywy, owczarek belgijski jest dobrym galoperem, ale ruch naturalny dla niego to stęp a zwłaszcza kłus. Podczas ruchu kończyny są równoległe. Przy dużej szybkości stopy zbliżają się do średniej linii ciała, przy kłusie wykrok ma średni zasięg, ruch jest równy z dobrym wykrokiem tylnych kończyn. Przednie kończyny nie są unoszone za wysoko. Ruch szybki, żywy i sprężysty, może nagle zmienić kierunek ruchu przy pełnej szybkości. Zgodnie swego temperamentu  lubi poruszać się po okręgu, a nie w jednym kierunku.

Cechy atrakcyjne: owczarek belgijski to niezwykle wielofunkcyjny pies. Ze względu na wyjątkowy typ układu nerwowego może wykonywać bardzo różne zadania, wszystko zależy od tego jaki cel ma tresura psa. Potrzebuje stanowczego i konsekwentnego właściciela. Jest psem bardzo aktywnym i energicznym, dlatego wymaga dużo ruchu. Posiada silny instynkt terytorialny, potrafi bronić domu oraz właściciela. Może wykazywać agresję do innych psów, dlatego potrzebuje socjalizacji. Jak najbardziej nadają się do tresury, łatwo się uczy i szybko reaguje, jest wytrzymały i mocny, posiada niezwykłą zdolność orientacji.

Producent profesjonalnych akcesoriów i sprzętu dla psów przedstawia dobór produktów dla psów rasy owczarek belgijski, w ofercie znajdziecie Państwo: gryzaki, mufki, kliny do zabawy i tresury psów rasy owczarek belgijski, szelki, obroże, kagańce, smycze ze skory, nylonu i metalowe dla owczarka belgijskiego.