Standard rasy według FCI nr 101

Historia rasy: bezwzględnie buldog francuski odziedziczył dużo w swoim wyglądzie zewnętrznym od buldoga angielskiego, a szczególnie jeżeli chodzi o kształt obudowy. Według najbardziej rozpowszechnionej teorii do osobników zaczęto krzyżować z buldogiem angielskim lub toy-buldogiem, hodowaniem których zajmowały się w połowie wieku XIX, kiedy angielski parlament wprowadził zakaz na szczucie byków. Podobnie w tym okresie podczas rewolucji industrialnej w Anglii rozpoczęła się migracja wykwalifikowanych pracowników na kontynent, a szczególnie do Francji. Pieski te dotarły do Francji wraz z angielskimi robotnikami.

Kraj pochodzenia: Francja.

Wygląd ogólny: buldog francuski - średniego rozmiaru, proporcjonalnie ukształtowany, krótkoszerstny pies. Charakterystycznymi cechami buldoga francuskiego są masywna głowa z krótką kufą, wielkimi stojącymi uszami,  nietopierzowatymi. Psy są bardziej mocne, masywne, suki nieco mniejsze i lżejsze.

Wysokość i masa: wysokość w kłębie 25-35 cm, u suk przeważnie na dolnej, a u psów - na górnej granicy wzrostu. Waga suk 7-12 kg, psów 8-14 kg.

Kształt: kwadratowy, lekko rozciągnięty.

Szata: buldog francuski posiada piękną, gładką, przylegającą, lsniącą i cienką  sierść.

Umaszczenie: dopuszczalne w trzech wersjach kolorowych:
 - tygrysowość - to mieszanka czarnych i ciemnych włosów. Dopuszczalne są niewielkie białe znaczenia na piersi i głowie. Tygrysi wzór to też mieszanka czarnych włosów i rudych, bardziej pożądane są  bardziej jasne psy;
 - umaszczenie jednolite, od jasno do ciemnopłowego, z możliwym rozjaśnieniem spodnich partii ciała. Czarna maska i pasek może występować lub nie. Dopuszczalne niewielkie białe znaczenia.
 - pręgowane - umaszczenie białe z tygrysowymi plamami i podpalaniem. Całkiem białych osobników też zaliczają do pręgowanych. I te, i inne posiadają czarne rzęsy, i czarne krawędzie oczu. Na kufie depigmentacja nie jest widoczna. Dopuszczalna jest ledwo widoczna depigmantacja kufy  przy pręgowanym umaszczeniu z bardzo ciemnym płatem nosa i z ciemnymi oczami oraz powiekami. Podstawowy kolor biały nie jest krapciasty.

Głowa: masywna, szeroka, w czworokątnym kształcie. Skóra na głowie tworzy prawie symetryczne fałdy i zmarszczki. Głowa buldoga charakteryzuje się skróceniem szczęki i kości nosowych, czaszka poszerzyła się lecz skróciła się jej długość.

Uszy: buldog francuzki posiada stojące uszy, średniej wielkości, szerokie u nasady, zaokrąglone na końcach, wysoko oraz dość szeroko i prosto ustawione, tak, ze z przodu widać otwór uszny. Skóra na uszach jest cienka, i delikatna na dotyk.  

Oczy: żywy wyrazisty wzrok, oczy ustawione nisko i szeroko, ciemnego koloru, piękny okrągły kształt. Lekko wypukłe. Kiedy buldog francuski patrzy do przodu, białków ocznych nie widać. Krawędzie powiek są czarne.   

Zęby: szerokie szczęki, czworokątne, masywne. Kąt żuchwy dostatecznie otwarty, żeby ona mogła przesunąć się do przodu, przed szczęką górną, którą objęła żuchwę. Przodozgryz (żuchwa dłuższa od szczęki i nieco uniesiona) oraz krzywizna jej większej części w kierunku górnych siekaczy niezbędne w celu uniknięcia dwóch poważnych wad: zbyt krótka żuchwa (przodozgryz) i zbyt długa żuchwa, kiedy widać dolne siekacze. Linia siekaczy okrągła w celu uniknięcia nieprawidłowości zamknięcia zębów i opiera się na płaszczyznę poziomą, żeby uniknąć wtórnych spadkowych wad (wystający język). Luz pomiędzy łukami siekaczy nie musi być absolutnie ograniczony. Policzki są dobrze rozwinięte.

Szyja: krótka, bez podgardla,  z wypukłym grzebieniem.

Pierś: szeroka, w kształcie cylindra, głęboka.

Ogon: krótki, nisko osadzony, gruby u nasady, wygięty lub naturalnie nadłamany, z cienkim kończykiem, który podczas ruchu jest trzymany niżej od poziomego. Dużo osobników posiada atrofię kręgów ogonowych, co powoduje pełną króceogonowość. Czasami ogon jest zdeformowany przez otwardzienie kręgów. Ogon może być krótki, lecz to nie jest pożądane. W przypadku, gdy ogon absolutnie znika, taki buldog francuski podlega dyskwalifikacji. Czasami ogon jest osadzony w zagłębieniu na zadzie, co jest wadą. Odnośnie długi ogon (nie dłużej, niż do stawów skokowych), nadłamany i cienki może się wyglądać mniej pięknym, lecz ten kształt przewidywany standardem i jest uważany klasycznym.

Brzuch: w miarę podciągnięty.

Kończyny (przednie i tylne): kończyny przednie - łopatki i kości ramieniowe krótkie i masywne, z mocną reliefową muskulaturą. Łokcie dobrze przylegające. Stawy łokciowe podczas ruchu  nie wywracają się. Przedramiona krótkie, mocne, proste i muskularne. Śródręcza i pęciny krótkie i mocne. Patrząc z przodu i ze strony, przedramiona absolutnie pionowe. Buldog francuski posiada łukowate łapy, małe, okrągłe, zwarte, lekko wywrócone na zewnątrz. Pazury krótkie, mocne. Opuszki palców szorstkie, grube, czarne. U osobników tygrysowych pazury muszą być czarne, u pręgowanych pożądane są ciemne pazury, bardziej jasne nie obniżają punktów. Kończyny tylne mocne i muskularne, nieco dłuższe przednich, co powoduje wysokozadość. Patrząc z tyłu absolutnie pionowe. Uda muskularne, szerokie. Stawy skokowe dobrze ukształtowane, nisko ustawione. Należy unikać postawy prostej, oraz przybliżenia stawów skokowych i beczkowatej postawy. Łapy mniej okrągłe, niż na kończynach przednich. Szczenięta buldoga francuskiego muszą się pojawiać bez dodatkowych palców.

Cechy atrakcyjne: buldog francuski - to świetny pies rodzinny, pies-partner.

Producent profesjonalnych akcesoriów i sprzętu dla psów przedstawia dobór produktów dla psów rasy buldog francuski, w ofercie znajdziecie Państwo: gryzaki, mufki, kliny do zabawy i tresury psów rasy buldog francuski, szelki, obroże, kagańce, smycze ze skóry, nylonu i metalowe dla buldoga francuskiego.