Klasyfikacja FCI: numer wzorca 287.

Inne nazwy: ACD, Australian Cattle Dog, Blue Heeler, Queensland Heeler, Queensland Blue Heeler, Australijski Pies Zaganiający, Australijski Pies do Bydła.

Historia rasy: australijski pies pasterski został wyhodowany w Australii do pilnowania bydła. Krótkowłosych collie o umaszczeniu blue merle skrzyżowali z smithfieldami, dingo i dalmatyńczykiem, tak powstała rasa australijski pies pasterski. Kryzowanie zaczęło się w środku lat 1800 i ciągnęło się aż do końca tych lat, w celu wynalezienia rasy wytrwałej, dobrze znoszącego wysokie temperatury i odpornego.

Kraj pochodzenia: Australia.

Wygląd ogólny: mocny, zwarty, proporcjonalny pies pasterski, chętny i przystosowany do pracy. Połączenie masy, siły, muskularnego ciała i proporcjonalności budowy daje wrażenie sprytności i wytrzymałości.

Wysokość i masa: wysokość w kłębie 41-51 cm. Masa 16-23 kg.

Szata: krótka, dwuwarstwowa, z krótkim i gęstym podszerstkiem. Włos prosty i twardy, przylegający, dobrze chroni przed deszczem. Na udach sierść dłuższa i tworzy niewielkie portki. Na głowie, wewnątrz uszu, przednich stronach kończyn włos jest krótki. Na szyi sierść jest gęsta i dłuższa. Zbyt długa lub zbyt krótka sierść są wadą. Średnia długość włosa na tułowiu – od 2.5 do 4 cm.

Umaszczenie: niebieskie, niebieska przesiana, niebieska nakrapiana, mogą być inne znaczenia. Dopuszczalne są czarne, niebieskie, podpalane znaczenia na głowie, najlepiej rozmieszczone równomiernie. Podpalanie na przednich kończynach sięga po piersi i spodzie żuchwy oraz kufie; na wewnętrznej stronie tylnych kończyn aż po uda, na zewnętrznych poniżej stawu skokowego. Czarne znaczenia na tułowiu są niepożądane.

PRZESIANA RUDA – równomierna przesiana (w tym podszerstek), ani biała, ani kremowa, z ciemniejszymi rudymi łatami na głowie lub bez nich. Symetrycznie rozmieszczone łaty na głowie – pożądane; ciemniejsze rude łaty na tułowiu dopuszczalne, ale niepożądane.

Głowa: masywna, proporcjonalna do budowy i wielkości psa. Czaszka szeroka, nieco zaokrąglona pomiędzy uszami; z przodu spłaszczona, przechodzi w nieznaczny, ale wyraźny stop. Policzki muskularne, ale niezbyt widoczne. Mocne, zdrowe, równomiernie rozstawione zęby stykają się w ciasnym zgryzie nożycowym. Ponieważ pies pogania bydło kąsaniem, mocne i zdrowe uzębienie jest cechą bardzo ważną. Mocna, głęboka żuchwa silnie rozwinięta. Kufa szeroka i dobrze wypełniona pod oczami; zwężająca się k końcu; średniej długości, głęboka i mocna; linie górne czaszki i kufy równoległe. Wargi przylegające i suche. Nos czarny.

Uszy: średniego rozmiaru, raczej małe, niż duże; szerokie u podstawy, muskularne, stojące i lekko zaostrzone, nie mogą być zaokrąglone czy nietoperzowate. Uszy szeroko sadzone i skierowane na zewnątrz, ruchliwe, gdy pies jest zainteresowany stają się nastawione. Cera gruba, wnętrze ucha porośnięte włosem.

Oczy: owalne, średniego rozmiaru, ani nie wypukłe, ani głęboko osadzone, wyraz inteligentny i czujny. Na widok nieznajomego wyraz staje się podejrzliwy lub ostrzegawczy. Kolor oczy ciemnobrązowy.

Szyja: nadzwyczaj mocna, muskularna, średniej długości, rozszerza się w łopatki, bez podgardla.

Zęby: zdrowe, mocne, równomiernie rozstawione; zgryz nożycowy. Bardzo ważne są mocne i zdrowe zęby, ponieważ pies pogania bydło kąsaniem.

Budowa: długość tułowia (od wysuniętej krawędzi mostka do guza siedzeniowego) jest większa od wysokości w kłębie – proporcja 10/9. Linia górna prosta, grzbiet mocny z żebrami dobrze wygiętymi, ale nie beczkowatymi. Klatka piersiowa głęboka, muskularna, umiarkowanej szerokości; lędźwie szerokie i mocne, boki głębokie. Słabizna wypełniona.

Ogon: umiarkowanie nisko osadzony, przedłuża opadającą linię zadu; sięga do stawu skokowego. Wiszący w spoczynku, bardzo lekko zagięty. W pobudzeniu lub podczas ruchu może być wzniesiony, ale nigdy nie wznosi się powyżej nasady ogona. Sierść tworzy wyraźną szczotkę.

Kończyny (przednie i tylne): kończyny przednie: łopatki mocne, ustawione skośnie, muskularne, odległość między szczytami łopatek w kłębie dość duża. Kończyny mocne, okrągłe na przekroju;  proste i równoległe. Śródręcze gdy patrzeć z boku są lekko nachylone, zapewniając elastyczność ruchu. Przeładowane łopatki i front upośledzają sprawność ruchu, a tym samym wartość użytkową psa. Kończyny tylne: szerokie, mocne i muskularne. Uda długie, szerokie i  dobrze umięśnione; wyraźny staw kolanowy; gdy patrzeć  z tyłu śródstopia są pionowe i równoległe, rozstawione. niezbyt blisko, ani za szeroko.

Cechy atrakcyjne: australijski pies pasterski jest psem towarzyskim, przyjaznym i zabawnym. Wyróżnia go silne ugryzienie oraz szybkość poruszania się, dla psa pasterskiego ta jakość ma bardzo ważne znaczenie. Lojalne wobec opiekunów, jednak rasa jest nieufna wobec obcych. Mają silny instynkt obronny i pilnowania, dlatego nie należy wchodzić na teren pilnowany przez tego psa, skutki mogą być nieodwracalne.

Producent profesjonalnych akcesoriów i sprzętu dla psów przedstawia dobór produktów dla psów rasy australijski pies pasterski, w ofercie znajdziecie Państwo: gryzaki, mufki, kliny do zabawy i tresury psów rasy australijski pies pasterski, szelki, obroże, kagańce, smycze ze skory, nylonu i metalowe dla australijskiego psa pasterskiego.